27 mei - Cueva del Tesoro 

Na een fijne nacht slapen, stond ik om 7 uur naast mijn bed. We konden rustig aan doen want om 11.30 uur hoefden we pas bij de grotten te zijn en het was een half uurtje rijden. We besloten eerder te vertrekken om naar een uitzichtpunt te gaan vlakbij de grotten. We gingen rond 9 uur van huis. Nou, ik weet niet wat er verkeerd ging... maar Google stuurde ons van hot naar her toen we 1 afslag hadden gemist. Met als resultaat dat we bijna in Cordoba waren. We hebben hele mooie uitzichten gezien, dus we klaagden zeker niet.. maar na ongeveer 2 uren spoorzoeken, kwamen we aan bij de grotten 😅

Niet ver van Málaga, in de rustige kustplaats Rincón de la Victoria, ligt de grot Cueva del Tesoro – letterlijk: de Grot van de Schat. Het is een van de enige drie zeegrotten ter wereld die toegankelijk zijn voor publiek, en de enige in Europa. Dat betekent dat deze grot niet zoals de meeste grotten door ondergrondse rivieren is uitgesleten, maar miljoenen jaren geleden is ontstaan door de kracht van zeewater. Je ziet dat aan de ronde vormen, gladde wanden en grillige kamers. In de grotten zijn sporen van mensen uit de prehistorie gevonden – denk aan rotstekeningen, werktuigen en resten van vuurplaatsen.

Men vermoedt dat er zo'n 35.000 jaar geleden al mensen woonden. In de Romeinse tijd werd de grot waarschijnlijk gebruikt als heiligdom, en er zijn resten gevonden die duiden op rituelen voor de godin Noctiluca, een mysterieuze godin van de nacht. Toch is de bekendste legende die van een Moorse schat, verborgen door een Arabische edelman tijdens de Spaanse Reconquista. Volgens het verhaal zou hij een fortuin aan goud en edelstenen in de grot hebben verstopt toen hij op de vlucht sloeg in de 12e eeuw. Sindsdien hebben talloze mensen geprobeerd het te vinden – zonder succes. Zelfs in de 19e eeuw werd er nog gezocht. Een Zwitserse archeoloog en avonturier, die de grot jarenlang onderzocht, kwam zelfs om het leven bij een explosie tijdens zijn zoektocht naar de schat.

Tegenwoordig is de grot goed verlicht en kun je over stevige paden langs indrukwekkende zalen, smalle doorgangen en verborgen nissen wandelen. Er zijn informatieve panelen en zelfs een kleine tentoonstelling over de geschiedenis. Eén van de mooiste zalen is de "Sala del Volcán", waar je prachtige formaties van stalactieten en stalagmieten kunt bewonderen. Ook vind je er een ondergrondse kapel en een waterbassin. Het waren weer heel wat trappen op en neer maar het was het allemaal waard. 😍

Na ongeveer een uurtje liepen we terug naar de auto en besloten naar het winkelcentrum te gaan. Zo kochten we wat mooie nieuwe outfits voor Ademar en probeerde ik mijn wensen-lijstje van vrienden af te vinken. Na een lekker broodje bij een lunchroom zijn we doorgereden naar de winkel voor vers water, ontbijt en lunch voor morgen, dan gaan we de Caminito del Rey lopen.

Eenmaal thuis hebben we ons opgefrist en zijn naar het strand gelopen, langs de haven en de boulevard. We hebben nog wat souvenirshops afgestruind en zijn daarna in een steakhouse neergestreken. Het eten was goed maar het personeel leek graag van ons af te willen. Zo wilden ze onze borden al meenemen toen er nog niet eens uitgegeten waren 🤨 geen fooi van deze zuinige Nederlanders 😂 Toen nog een ijsje gehaald. Een volle dag met veel tevredenheid afgesloten ☺️

28 mei - Caminito del Rey 

Vandaag waren we beide al vroeg wakker en vetrokken bepakt en bezakt om half 8 richting hotel La Garganta in El Chorro. We boekten van de week al kaarten via GetYourGuide om daar met een gids en pendelbus te vertrekken richting de Caminito del Rey. De weg er naartoe was al prachtig, met hoge bergen en prachtige vergezichten. Alleen het parkeren van de auto was even een dingetje. Achteraf gezien maakten we ons druk om niets, want we moesten er om 09.30 uur zijn maar vertrokken eigenlijk pas om 10.00 uur. 

 We werden met de bus naar de ingang gebracht en vanuit daar moesten we eerst een stuk lopen (door een lange tunnel) om bij de daadwerkelijke ingang te komen. Hier werd de groep gesplitst in een Spaanse en een Engelse groep. Daarna liepen we door om onze prachtige blauwe helmen op te halen (jottum 😅) Tijdens de wandeling stopte de gids op meerdere plaatsen om over de geschiedenis van dit prachtige pad te vertellen. 

Het pad werd gebouwd tussen 1901-1905 om werklui toegang te geven tot 2 waterkrachtcentrales bij de El Chorro-kloof. Het werd dus niet gebouwd voor de mooie uitzichten maar om van A naar B te komen, en dat over een steile kloof van wel 100 meter diep. Door de jaren heen werd het pad nogal berucht want door jaren van verwaarlozing werd het levensgevaarlijk. Wandelaars balanceerden soms over kapotte planken en roestige stangen. Het kreeg zelfs de bijnaam "het gevaarlijkste pad ter wereld". 

In 1921 kwam koning Alfonso XIII langs om de dam te openen. Sindsdien heet het Caminito del Rey wat 'het koningspad' betekent. De koning liep natuurlijk zelf niet over dit gevaarlijke pad, dit vond hij te gevaarlijk. Speciaal voor zijn komst werd een bredere, veiligere strook gebouwd zodat hij zonder kleerscheuren de oversteek kon maken. 

Na jaren trouwe dienst raakte het pad in verval. De waterkrachtcentrales bleven wel werken maar het Caminito zelf werd nauwelijks onderhouden. Planken werden rot, metalen stangen raakten los en stukken pad stortten zelfs naar beneden. In de jaren '90 werden er meerdere dodelijke ongelukken gemeld, vooral onder waaghalzen die toch een poging waagden. Het pad werd met deze reden officieel gesloten in het jaar 2000. Er werd een deel van beide kanten afgebroken en er kwamen hekken. Wie zich er toch waagde, kreeg een waarschuwing of zelfs een boete. 

In 2015 werd het hele pad stevig en veilig gerenoveerd met vangnetten, leuningen en prachtige houten wandelpaden. Niet alleen vanwege de toeristische waarde, maar ook om de veiligheid te waarborgen. Nu is het veilig en echt spectaculair! Je loopt lang steile kliffen, over glazen bruggen en boven een rivier met prachtig helder turquoise water. Op sommige stukken kijk je maar liefst 100 meter de diepte in. Sommige delen van het oude pad zijn nog te zien en geloof me, die nodigen niet uit om op te gaan staan. Het zijn oude afgebrokkelde betonnen platen, ze zijn erg smal en bevatten geen leuningen.

De route is zo'n 7,7 kilometer. Het valt niet onder de categorie bergbeklimmen maar hiken kan je het zeker noemen. Trappetje op, trappetje af zullen we maar zeggen. Voor mensen met hoogtevrees is het misschien wel een dingetje om deze wandeling te maken. Ik moet zeggen dat het mij erg goed af ging na al mijn wandeltraining van de laatste tijd 😉

Aan het einde van de route was er een stalen hangbrug waar blijkbaar veel mensen hun (zonne)bril en telefoon verliezen door de wind die door de kloof giert. Dit was een adrenalinestootje op zich. 😁🤗 Toen we dachten klaar te zijn met de wandeling, moesten we nog een behoorlijk stuk terug lopen naar de auto. Ik was er toen wel een beetje klaar mee. Hoewel de wind voor heerlijke verkoeling zorgde, ik mij goed had ingesmeerd en van de wandeling had genoten, kon ik niet wachten om mijn voetjes te bevrijden van mijn schoenen. 🥵

We reden naar een parkeerplekje en zagen daar een natuurlijke bron vanuit de bergen komen, hier lieten we het koele water over onze armen lopen en maakten ons gezicht en haren nat. De wind deed de rest. We waren toe aan wat verkoeling en hebben eerst gezorgd dat we genoeg dronken. Ik zat daarna helemaal vol met adrenaline en was helemaal happy, want was dit machtig, prachtig, fantastisch, mooi, adembenemend! 😁😁😁😁

Ademar bracht ons weer thuis in onze patserbak en nu gaan we zo in de Airbnb eten. Even bijkomen want morgen wordt het ook weer een drukke / bezige dag in het Alhambra in Grenada. Ik zeg: voetjesomhoog.nl 

29 mei - Alhambra in Granada 

Vanochtend lekker vroeg vertrokken naar Grenada. Het verkeer zat mee en we hadden zomaar een parkeerplek gevonden. We moesten eerst naar een winkel lopen om onze tickets op te halen en kregen toen ook een toestel voor de zelfstandige rondleiding. Het was allemaal gemakkelijk te vinden. Wij kochten de kaarten begin mei en toen was al bijna alles uitverkocht. Wij kozen voor het Alhambra en de Nasrid paleizen. 

Er zijn plekken die je raken, zelfs als je er met honderden andere toeristen rondloopt. Het Alhambra in Granada is zo'n plek. Een rood paleis op een heuvel, met een uitzicht dat je stil maakt. De naam "Alhambra" betekent "de rode" in het Arabisch – waarschijnlijk vanwege de rode kleur van de stenen bij zonsondergang. 

Het Alhambra ligt in de heuvels van Granada en is één van de bekendste bouwwerken van Spanje. Dit was ooit het paleis van Arabische koningen die over Spanje regeerden, en het is nu één van de bekendste bezienswaardigheden van het land.

Het begon ooit als een bescheiden fort. In de 13e eeuw werd het uitgebouwd tot een prachtig paleis door de Nasriden, de laatste islamitische dynastie in Spanje. En dat zie je nog steeds terug: in de sierlijke bogen, de mozaïeken vol Arabisch schrift, de patio's met fonteinen en de rust onder de schaduwrijke rijen met zuilen.

In 1492 werd het paleis ingenomen door een katholieke koning. Dit was het einde van het islamitische Spanje en het begin van het Spanje zoals we het nu kennen. De nieuwe heersers hadden echter maar weinig aandacht voor de schoonheid van het paleis, hierdoor raakte het deels in verval. Pas in de 19e eeuw kwam er weer bewondering voor de schoonheid van het complex. Dankzij restauraties en wereldwijde belangstelling is het nu één van de best bewaarde voorbeelden van islamitische kunst in Europa. Het diende zelfs ter inspiratie voor de Disneyfilm van Aladdin.

Wij begonnen onze wandeling in de Generalife, het zomerpaleis van de sultans. Hierbij kan je denken aan terrastuinen vol met geurende bloemen, prachtige grote bomen, kabbelend water, vijvers en uitzicht op het grote paleis. Er hing een kalme sfeer om ons heen en we genoten ontzettend van het uitzicht op de stad Granada.

Om 13.30 uur mochten we in het Nasrid paleis. Hier voel je je klein, niet omdat het persé groot is qua omvang, maar omdat elke detail met zorg lijkt te zijn gemaakt. De muurschriften in kalligrafie, houtsnijwerk in het plafond en prachtige patronen in elke hoek. Op de binnenplaats vindt je de Leeuwenhof, met zijn marmeren fontein op de ruggen van twaalf stenen leeuwen. Elk van de 12 leeuwen is anders, waardoor het lijkt dat ze elke een eigen karakter hebben.

We zijn daarna doorgelopen naar de gevangenis. Verstopt onder de pleinen en zalen vond je hier kille ruimtes met zware deuren en weinig licht. Hier kon alleen je verbeelding spreken om je voor te stellen hoe dit er uit moet hebben gezien. Er stonden alleen nog wat muurtjes overeind en alles daarboven was verdwenen. Het was ondertussen al zo'n 32 graden en in de blakende zon hebben we het hier niet zo lang volgehouden.

Als laatste liepen we naar het kleine museum. Hier zie je gevonden voorwerpen uit de Moorse tijd: keramiek, kalligrafische reliëfs, oude wapens en persoonlijke spullen. Dingen die ooit gewoon "gebruikt" werden, maar nu verhalen vertellen over het dagelijks leven in een wereld die verdwenen is.

Het is zo groot en omvangrijk dat ik het moeilijk vindt om er van alles over te schrijven. Ik denk dat de foto's voor zich moeten spreken en je laten zien hoe mooi de omgeving aldaar is. Wij hebben er zo'n 5 uren rondgelopen en een erg fijne dag gehad met ruim 10 kilometer in de benen.

De terugreis was gezellig maar het laatste half uurtje kakten we wat in. In het huisje even een half uurtje bijgekomen, toen erg gezellig uiteten geweest en een wandeling gemaakt. Nu zijn we nog heerlijk aan het nagenieten met een muziekje op de achtergrond 🥂 

30 mei - Lekker touren 

Toeren door het Spaanse binnenland. Vanochtend op de bonnefooi in de auto gestapt en op zoek naar de natuur! Prachtige bergen, slingerweggetjes met haarspeldbochiess 😁 en uiteraard uitgestrekte velden met olijfbomen. We wilden naar een natuurgebied maar blijkbaar was dit alleen bereikbaar via een grindpaadje. Wij kozen het hazenpad 😉😂 

We reden door naar het stadje Estepona waar we door de oude binnenstad liepen en vervolgens aan de kust even heerlijk tot rust zijn gekomen. De wind was heerlijk verkoelend. Het stadje zelf bood niet veel bijzonders. Vervolgens reden we door naar Fuengerola waar we het mega grote winkelcentrum in zijn gedoken om te shoppen en boodschappen te doen. Half 8 waren we weer thuis, wat ben ik gaar zeg 😅 denk dat ik straks heerlijk zal slapen 😴😁 

31 mei - Castle Colomares 

Castillo de Colomares staat in Benalmádena en is een eerbetoon aan Christoffel Columbus! De man die in 1492 "Amerika ontdekte". Architect Esteban Martín stopte álle bouwstijlen die hij mooi vond in het kasteel: Romaans, Gotisch, Byzantijns, zelfs wat Chinese invloeden. Het werd pas gebouwd tussen 1987 en 1994 Het kasteel is een mix van verschillende bouwstijlen die verwijzen naar Spanje's lange en ingewikkelde geschiedenis: van Romeinen en Visigoten tot het katholieke koningspaar dat Columbus steunde. De torens en bogen vertellen het verhaal van de ontdekking van Amerika. Er zit zelfs een stenen boot in het kasteel, als verwijzing naar Columbus' schip, de Santa María. En het kleinste kerkje ter wereld (volgens het Guinness Book of Records) zit er ook in verstopt, deze is 1,96 m2 groot.  

Torremolinos

Lekker langs de kust gereden om daarna van een heerlijke lunch te genieten aan het strand!

Marbella

Wij besloten de avond in Marbella door te brengen. Wat een gezellig en knus stadje met veel winkeltjes. Ook wat meer toeristen. We zijn hier lekker uit eten gegaan en hebben veel gelopen. We waren ook pas om 12 uur 's avonds thuis.

Vorige

Home

Volgende